Eerste en laatste berichtje vanuit Port Alfred

Best even getwijfeld of ik nog een bericht zou plaatsen of eigenlijk meer of ik de tijd zou nemen om nog een bericht te plaatsen, want de tijd is dat wat hier het aller snelst gaat. Maar aangezien er hier zoveel gebeurt en ik het zelf allemaal al niet meer tot in detail kan herinneren is het toch wel handig.

Ik ben alweer 6 weken in Port Alfred, met nog maar 3 dagen te gaan. Vrijdag vlieg ik naar Kaapstad om daar een week te blijven en vervolgens via de Garden Route terug te reizen naar Port Alfred. Vanuit Port Alfred richting Port Elizabeth en vanuit Port Elizabeth naar huis. Maaaar.. zover is het gelukkig nog niet!

Zaterdag 6 februari kwam ik aan in Port Alfred. Klein plaatsje, maar je hebt er (bijna) alles wat je nodig hebt. Ik woon in een huis wat Vickey’s heet, met zo’n 20 huisgenoten. Mijn kamergenootje Nicole en ik zitten in de zogenoemde paardenstallen. Dit zijn aparte kamertjes met een badkamer tegenover het ‘echte’ huis. Eerste week was één groot feest. Op stap, uit eten en vrij weinig school. Dat vrij weinig school blijft eigenlijk mijn gehele verblijf in Port Alfred een rode draad. Het op stap en uit eten trouwens ook :P.

Na de eerste week bleek dat Vickey’s naast de gezamenlijke interesses in stappen en uit eten gaan ook graag weekendjes weg wou. Vrijdag 12 februari kwamen we na een autoritje van zo’n 5,5 uur aan in Mossel Bay, een plaatsje op de Garden Route. We sliepen met z’n allen (10 personen) in een hostel in een cabine van een trein. Na de lange autorit eerst maar even eten en wat drinken. Dit werd een groot feest waarbij het slimme idee om nog even naar het strand te gaan voor mij eindigde in het verliezen van mijn telefoon, camera, horloge en geld. Heel erg balen, maar gelukkig zijn het maar spullen en is inmiddels het grootste gedeelte geregeld met de verzekering. Momenteel maak ik gebruik van een ontiegelijk langzame telefoon die me mateloos irriteert, maar ik kan communiceren. Zaterdag 13 februari, allemaal brak, gingen we Shark Cage diven. Echt super tof! Je gaat in een kooi naast een boot waarbij de staff dingen in het water gooit (lees: afgehakte tonijnenkoppen en vissenbloed) om de haaien te lokken. Haaien komen hier op af en door een duikbril kun je vanuit de kooi naar de haaien kijken. Vanaf dit moment had ik dus al geen camera meer, dus alle geplaatste foto’s zijn foto’s die mijn huisgenoten gemaakt hebben. Zondag zouden we gaan skydiven, maar dit ging helaas niet door omdat er teveel wind stond.

Het weekend van 20 februari ben ik niet weggeweest. Nu erop terugkijkend hartstikke zonde aangezien ik nogal in tijdnood zit met alles wat ik nog had willen doen en zien. Wel een goed excuus om nog een keer terug te komen naar Zuid-Afrika. Week erna was ik ziek, de niet meest gezonde leefstijl heeft me waarschijnlijk een beetje parten gespeeld.

Het laatste weekend van februari gingen we weer naar Mossel Bay, herkansing voor het skydiven! Vrijdagavond uit eten geweest, echt het lekkerste stukje vlees wat ik tijden gehad had, daarna spelletjes gedaan die hebben geresulteerd in een iet wat brakke zaterdag. Die kater hebben we eruit gelopen tijdens een hele mooie hike langs de kust. Inspanning helpt toch het allerbeste tegen het brakke gevoel. Zaterdagavond niet al te laat gaan slapen, want zondag was het wel mogelijk om te skydiven. Ik vond het echt geweldig! Zwaar understatement, maar niet makkelijk typend uit te leggen. Dit was zeker niet de laatste keer dat ik uit een vliegtuig sprong, mede omdat het filmpje wat ik van deze keer heb gewoon totaal niet charmant is :P.

Begin maart ben ik begonnen met vrijwilligerswerk bij Ukhanyiso, een after school care waar ik 2x per week basic English geef. Heel leuk om te doen, maar soms wel pittig omdat ik geen Xhosa spreek of kan verstaan, de taal die de kinderen spreken. Het project is opgestart om te voorkomen dat de kinderen na schooltijd op de vuilnisbult gaan ‘spelen’ en SPH studenten van Stenden lopen hier stage. Echt een goed project waar elke dag minimaal 30 kinderen op af komen en op de drukste dag die ik heb meegemaakt zelfs 80.

Ik heb tijd genoeg om vrijwilligerswerk te doen, want mocht het nog niet duidelijk zijn, ik hoef niet heel veel te doen voor m’n studie hier. Om nog meer tijd op te vullen was ik begonnen met het halen van mijn duikbrevet. Niet het allergrootste succes.. Het onder water zijn en niet zomaar omhoog kunnen zorgde voor wat kortsluiting waardoor ik niet meer verder durfde. Inmiddels dus mee gestopt, ik hou het wel bij snorkelen.

Het eerste weekend van maart ben ik Philippine weer gaan opzoeken, het meisje wat ik Johannesburg heb ontmoet. Zij verbleef op dat moment op een gigantische boerderij (lees: grond ter grote van de provincie Utrecht) van kennissen in Cathcart. Daar een nachtje geslapen en heerlijk gegeten, de volgende dag behoorlijk vroeg opgestaan om een dagje les te geven op een school in Cathcart. ’s Ochtends was het een kwestie van oppassen en voorlezen aan maximaal 4-jarige kinderen van de playschool, leuk dus. ’s Middags werden we voor grade 12 gezet. Hier was de oudste 21, dat leeftijdsverschil was toch iets te klein om serieus genomen te worden. Aan het eind van de middag zijn we richting Coffee Bay gereden, vrij pittig ritje in een kleine Chevrolet die toch wel wat moeite had met de bergen. Een hele gezellige avond gehad en de volgende dag een hike om weer fit te worden. Prachtige omgeving, maar die bergen op klimmen was toch vrij pittig. Zondag een bezoekje gebracht aan East Londen, een wat grotere plaats waar je kan winkelen. Vervolgens terug gereden naar de boerderij in Cathcart waar we zouden gaan paardrijden, het was nogal stormachtig weer dus in plaats van een paard maar de quad gepakt. Zondagavond een echte braai gehad, een barbecue op z’n Zuid-Afrikaans. Maandagochtend om 5.15 uur terug gereden naar Port Alfred voor weer een weekje school.

Donderdag 10 maart was mijn verjaardag, dat heb ik geweten. Ik wou woensdag graag op stap zodat ik om 0.00 jarig was, mijn lieve huisgenootjes hadden dat even gedeeld met de kroeg dus om 0.00 uur heb ik nogal wat drankjes mogen wegdrinken. Mijn verjaardag zelf met Suits door gebracht in bed. In de loop van de middag kreeg ik een berichtje dat ik rond 18.00 uur klaar moest staan. Een taxi kwam ons ophalen en ik werd geblinddoekt naar een restaurant gebracht waar ik een verrassingsetentje kreeg. Super lief natuurlijk, maar tijdens het eten werd wel een aantal keer aangegeven dat de taxi maar weer gebeld moest worden. Op het moment dat de taxi er zou zijn werd ik weer geblinddoekt en naar de kelder van het restaurant gebracht waar m’n huisgenootjes en heleboel mensen die ik in Port Alfred heb ontmoet stonden. Echt geweldig, zo lief! In de loop van de avond kwamen er nog meer mensen van Stenden en het was een groot feest! Echt een geweldige avond gehad! Het opstaan de volgende ochtend was wat minder geweldig.

Het weekendje weg ging dit keer naar Hogsback. Een plaats niet aan het strand, maar meer in de bergen. Hier hebben we mountainbikes gehuurd, we hadden een route die we konden fietsen, maar kaart lezen blijkt toch wat lastig :P. Wel 3 uur rondgefietst en kapot maar niet alle highlights gevonden. Het weer dit weekend was behoorlijk slecht, maar we hebben wel kunnen abseilen van een waterval. Dit was echt heel gaaf. Mooie opwarmer voor Kaapstad waar ik 1000 meter van de Table Mountain wil gaan abseilen.

M’n laatste weekendje weg vanuit Port Alfred was naar Jeffreys Bay. Een surferplaatsje aan de Garden Route. Dit weekend bestond uit surfen, sandboarden, hiken en ziplinen en uiteindelijk uit spierpijn. Surfen vind ik echt geweldig, dus dit was zeker niet de laatste keer! Zondagmiddag zijn we naar Daniel’s Cheetah Breeding Farm geweest. Hier fokken ze met cheeta’s, omdat dit een uitstervende diersoort is. Van te voren waren we wel wat sceptisch over of dit goed is voor de dieren, omdat aan je aan het einde ook de gelegenheid hebt om een cheeta te aaien. Het bleek mee te vallen, al heb ik er te weinig verstand van om echt te zeggen dat het goed is, maar de achterliggende gedachte is echt het voorkomen dat cheeta uitsterft en het leren van de bezoekers over de verschillende katachtige. Zo zaten er bijvoorbeeld ook twee leeuwen die gered waren van de jacht op leeuwen. Omdat er een grote populatie van leeuwen is mag er in bepaalde gebieden gejaagd worden op leeuwen, met de voorwaarden dat deze leeuwen niet met mensen in aanraking zijn geweest, zelf jagen en kunnen wegrennen. Om jagers te trekken zijn er mensen die leeuwen fokken puur voor de jacht, deze leeuwen zijn gewend aan mensen en zullen dus niet wegrennen als ze een jager zien, omdat ze de mens associëren met eten. De reden dat de cheeta’s op de farm gewend zijn aan mensen is min of meer dezelfde reden, ze worden door de mensen daar verzorgd. Deze cheeta’s worden puur en alleen voor het fokken gebruikt en zullen niet meer in het wild uitgezet worden, over een aantal jaar is het plan om de cheeta kittens uit te zetten in een game reserve, waar ze in de gaten gehouden kunnen worden.

Deze week heb ik woensdag mijn eindpresentatie voor het project en donderdag een fieldtrip naar Mercedes Benz, dus toch nog een beetje studie. Daarna is het een kwestie van koffer en backpack pakken en afscheid nemen van iedereen hier.

Mocht het nog niet duidelijk zijn, ik heb het echt heerlijk hier! Misschien maar goed dat ik niet elke keer alles heb bijgehouden, want dan werd dit verhaal nog langer. Een verslagje van mijn laatste twee weken zal er vast ook nog wel komen, na een maand is ook eindelijk mijn camera aangekomen dus ik kan dat verslag gelukkig ook van foto’s voorzien.

Liefs,
Petra